Μην περιμένετε τίποτα από την ΕΕ…

Του Σταμάτη Στεφανάκου

Θα γίνω πολύ ενοχλητικός σήμερα, με κίνδυνο να χαρακτηριστώ ως «εχθρός» της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.

Μεταξύ μας; Δεν δίνω δυάρα τσακιστή πως θα χαρακτηριστώ…  

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το πείραμα της ΕΕ και της ευρωζώνης απέτυχε και είναι ώρα να πάει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Και απέτυχε γιατί δεν μπόρεσε να κρατήσει ως βασικές αρχές αυτά που ευαγγελίζονταν, την δημοκρατία, την ισονομία ,την ελευθερία έκφρασης και το σεβασμό των επιλογών των ευρωπαϊκών λαών.  Με δυο λόγια η ΕΕ έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι ανθρωποκεντρική και δημοκρατική. Έχει γίνει  τεχνοκρατική και άκρα φιλελεύθερη.

Η εξουσία στην ΕΕ έχει μεταφερθεί από τους πολιτικούς στους γραφειοκράτες. Οι εκλεγμένοι πολιτικοί είναι τα πιόνια ενός σύνθετου συστήματος διακυβέρνησης που στο μεγαλύτερο τους βαθμό η λήψη αποφάσεων του, εξαρτάται από συμφέροντα πολυεθνικών εταιριών. Είναι δε τόσο  πολύ διασυνδεδεμένη η σχέση μεταξύ τους που βλέπεις στελέχη πολυεθνικών σε θέσεις – κλειδιά της ΕΕ και πολιτικούς να βρίσκονται υψηλόβαθμοι υπάλληλοι ή μέτοχοι σε εταίρες.

Θα πει κανείς μα η ΕΕ έχει δώσει στην Ελλάδα... Ναι έχει δώσει τι όμως; 

Φαίνεται ότι επιβεβαιώθηκε η ρήση : φόβου τους Δαναούς , δώρα φέροντες….

Τα χρήματα που πήραμε , οδήγησαν σε αποφάσεις που στο τέλος μας  έφεραν την καταστροφή που ζούμε.  Και αυτό δεν έχει γίνει μόνο στην Ελλάδα.

Κερδισμένοι τελικά είναι τα καρτέλ και οι πολυεθνικές.

Οι μικρές και μικρομεσαίες εταιρίες κάθε χώρας, οι δημόσιοι οργανισμοί, οι εργαζόμενοι,  είναι στο στόχαστρο τους.

Η πρακτική που εφάρμοσαν κτίσθηκε έξυπνα  χρησιμοποιώντας τα ακόλουθα  «εργαλεία»:

1. Μέσω των κοινών πολιτικών της ΕΕ για θέματα εμπορίου και οικονομίας.

2. Με τη δημιουργία εθνικών και ευρωπαϊκών,  νομικών και φορολογικών πλαισίων που
    έδωσαν προνόμια στα καρτέλ και τις πολυεθνικές.

3. Με επιδοτήσεις που στην ουσία στρέψανε  τις  παραγωγικές δυνάμεις σε «ανώδυνες»
     επιλογές για τις εταιρίες αυτές ,  διαστρεβλώνοντας κάθε λογική υγιούς
     ανταγωνισμού.

4. Με την εφαρμογή συνθηκών και πρακτικών άκρατου φιλελευθερισμού, που μετέφεραν
    κρίσιμες κοινωνικές παροχές  και υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα, έχοντας πρώτα
    απαξιώσει  τους οργανισμούς που τις παρείχαν.

5.  Με το ίδιο το ευρώ, και κυρίως με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν  στο τραπεζικό τομέα  
       και σε κάθε εθνική οικονομία εξαιτίας του.

6. Με την αφαίρεση των εργατικών δικαιωμάτων στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και με
    την ταυτόχρονη διάλυση  των συνδικαλιστικών κινημάτων.

7. Με την μεταφορά των βιομηχανικών μονάδων και ουσιαστικά όλης της παραγωγής σε
    χώρες εκτός εθνικών συνόρων και ΕΕ με στόχο την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων,
   επιλογή που κατέστρεψε σταδιακά ολόκληρους κλάδους της οικονομίας.

8. Και στο τέλος με την καταρράκωση της πολιτικής και της συμμετοχής των πολιτών στα   
    κοινά  με το να καταστρέψουν την αξιοπιστία συνολικά της ίδιας της δημοκρατίας  , κάθε
    πολιτικής πράξης, κάθε  κινήματος και πρωτοβουλίας, διασπείροντας φήμες και
    χρησιμοποιώντας κάθε μορφή  προπαγάνδας.

Συνοψίζοντας , η αποκάλυψη ότι η ΕΕ δεν είναι ποια ένωση λαών, αλλά ένωση πολυεθνικών συμφερόντων δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανένα.

Και επειδή οι διαπιστώσεις δεν αρκούν θα πάρω την ευθύνη να κάνω μερικές προβλέψεις. Το πείραμα έχει αποτύχει από την στιγμή που έχει χαθεί η ευμάρεια – πλάστη ή όχι είναι άλλο θέμα-  των λαών, αρά δεν θα πάει μακριά. Και αυτό γιατί  απλά πολιτικές που στηρίζονται αποκλειστικά στην απληστία των λίγων , οδηγούν σε αυτοκρατορίες που έχουν πήλινα ποδάρια.  Η ιστορία διδάσκει που οδηγεί αυτή η λογική διαχρονικά.

Όλο το σύστημα βασίζεται στην κατανάλωση. Καλλιεργήθηκε για να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο, αλλά οι λαοί που κατανάλωναν  είναι σε  διαδικασία φτωχοποίησης και μάλιστα με τόσο απότομο τρόπο που μαθηματικά οδηγούμαστε σε έκρηξη. Το πώς θα εκφραστεί αυτό και που θα μας οδηγήσει είναι άγνωστο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι πλέον μπροστά μας, όπως μπροστά μας είναι και το τέλος της ΕΕ , τουλάχιστον με την μορφή που ξέρουμε.

 s.stefanakos@gmail.com